Ohja, waar waren we...

Oke, we lopen hopeloos achter met de blog. We moeten nog een stuk over Nepal schrijven maar ondertussen hebben we Vietnam en Singapore ook alweer achter ons gelaten. Hoe dat precies komt weten we zelf ook niet precies, maar ondertussen zijn het aantal voornemens dat we vanavond dan toch echt even de blog gaan schrijven niet meer op twee handen te tellen.

Afijn, Nepal dus. Of laten we maar beginnen met onze aankomst in Vietnam. Op 8 juni vlogen we vanaf Kathmandu naar Nepal. Het voelt als een tijdreis. Je laat de powercuts, de onverharde wegen, de mini autootjes en de armoede achter, gaat naar een vliegveld dat recht uit de koude oorlog lijkt te zijn getrokken om dan toch te landen in de 21ste eeuw. Onze eerste indruk in Vietnam: Hanoi, lijkt qua bouw meer Europees dan wat je als typisch Aziatisch zou verwachten. Zo modern, zo ontwikkeld. We lopen er eerst even rond als een Afrikaanse stam in Amsterdam. Nadat we weer gewend zijn hebben we een nieuwe waardering voor alles wat ons vertrouwd is.

Nepal is een van de armste landen ter wereld. Twee derde van de bevolking leeft voor minder dan twee euro per dag, de levensverwachting is 66 jaar en de werkloosheid bedraagt bijna 50%. Deze armoede kwam ook duidelijk naar voren toen wij de kans kregen om bij een Nepalees gezin thuis te eten. Een vriendin van Gusta had ons in contact gebracht met een vriend van de familie: Deepak. Via hem waren we aan onze gids voor de trekking gekomen en hij was zo aardig om ons thuis uit te nodigen voor een diner. Hij runt in Nepal een NGO die zich erop richt vrouwen te onderwijzen over het veilig ter wereld brengen van kinderen en die probeert door middel van medische hulp voorkombare handicaps bij baby's de wereld uit te helpen. Hij wist ons veel te vertellen over de problemen waar deze vrouwen mee geconfronteerd worden, veel die toch voort lijken te komen uit een gebrek aan kennis en die daardoor met educatie te voorkomen zijn. Hierdoor bleek ook maar weer hoe weinig je als toerist meekrijgt over al deze armoede. Over het algemeen zien wij redelijk doorvoede mensen die een ogenschijnlijk veilig en geborgen bestaan lijken te leiden. Als toerist zie je echter vaak de meest welvarende gebieden en dit kan al snel leiden tot een vertekend beeld van de daadwerkelijke welvaart.

Opvallend genoeg was armoede niet echt een populair onderwerp om over te praten onder de backpackers in Nepal. De meeste gesprekken over dit onderwerp worden vrij snel weer afgekapt door opmerkingen als: "I know, unbelievable right" en dan gaat het gesprek weer verder over welke leuke dingen wij allemaal nog gaan doen hier in Nepal. Toegegeven, het is ook een oncomfortabele positie die je als reiziger inneemt. Zoals eerdergenoemd bedraagt de werkloosheid 50% en veel Nepalese mannen zoeken dan ook hun geluk elders in plekken als Abu Dhabi of Qatar (een deel van de omgekomen bouwvakkers in Qatar waren ook Nepalezen die bekent staan om hun durf bij het onveilig werken in de bouw). Als toerist breng je geld en vergroot je zo de toeristische sector. Deze sector lijkt een goede hoop voor Nepal om de eigen economie op meer te laten rusten dan alleen teruggestuurd geld uit verre landen. Hiermee kun je jezelf troosten als toerist op het moment dat je 85 dollar uitgeeft voor skydiven terwijl twee derde van Nepal voor 2 dollar per dag leeft. Door de ongelijkheid is het dan ook moeilijk om je niet decadent of verwent te voelen. Wij snappen dan ook wel dat sommige reizigers graag vrijwilligerswerk gaan doen in landen als Nepal. Wij hebben bij het reizen een aantal van hen ontmoet. Van mensen die de locals in drie weken een woordje Engels willen bijbrengen tot peace corps medewerkers die hier vrijwillig drie jaar verbleven en vloeiend Nepalees praten. Hoewel al deze vrijwilligers ongetwijfeld goede intenties hebben, verschilt de mate waarin zij echt wat lijken toe te voegen. Sommigen leken zich ook niet zo druk te maken over de rol die ze zullen spelen. In de woorden van een Engels meisje die wij vroegen wat zij dacht dat zij zou kunnen toevoegen: "I don't know, but at least it will be good for me (as a person)".

Wij vroegen ons al enkele dagen af of er ook een rijk gedeelte is in Kathmandu. De meeste huizen zagen er namelijk uit alsof ze bij de kleinste storm of aardbeving in zouden storten. Maar door het bezoek aan Deepak zagen we dat Kathmandu wel degelijk een welgestelde wijk heeft. Zelf woont hij in een huis waar menig Nederlander jaloers op zou zijn. De wijk wordt bevolkt door diplomaten en NGO werknemers. Deze zelfde NGO werknemers zijn overigens dagelijks te zien in Kathmandu. Ze rijden in grote witte Range Rovers door de stad heen, het zijn praktisch de enige mooie auto's die er te zien zijn, als ridders op witte SUV's, op zoek naar een nieuwe brandhaard. Het gezin bleek erg warm en gezellig te zijn. De kinderen praten gelijk honderduit met ons in perfect Engels. De twee meisjes blijken erg fan te zijn van One Direction en Harry Potter. In navolging van haar vader wil de oudste gaan studeren. De moeder van het gezin had erg lekker voor ons gekookt. Het was wel opvallend dat zij zelf niet met ons mee at, dat deed ze apart. Ze hield zich wat afzijdig terwijl we juist wel benieuwd waren naar haar visie.

De armoede is misschien het interessantste om over te schrijven, maar we willen wel nog even benadrukken hoeveel wij hebben genoten in Nepal. Het is een prachtig land waar veel te doen is. De natuur is groots en de cultuur voelt authentiek. De trekking die wij hebben gedaan is een van de hoogtepunten van de reis. We hebben ongelooflijk veel leuke mensen ontmoet waarmee wij nog leukere dingen gedaan hebben. De mensen in Nepal zijn ongelooflijk vriendelijk en spreken opvallend goed Engels. We voelden ons dan ook erg welkom in dit land en naast welkom ook erg veilig (hoewel er wel nog elk jaar een dozijn mensen verdwijnt bij trekkings :| ). Nepal is dan ook echt een aanrader als je op zoek bent naar een avontuur, naar een land waar je nieuwe dingen gaat zien, ook al is de positie als reiziger niet altijd even comfortabel. Nepal was dan ook echt een reisland, je gaat er niet heen om van het leven te genieten.We kwamen een stel uit Duitsland tegen die al anderhalf jaar aan het reizen is, de laatste tijd voornamelijk door wat moeilijkere landen: India en Nepal. Ze waren, in hun eigen woorden, toe aan een 'Holiday from our travels'. Ze gingen dan ook even een weekje naar New York voordat ze doorgingen naar Zuid Amerika. Zo erg was het bij ons gelukkig niet na een maand Nepal maar we hadden wel erg zin in het traditionele vakantiegevoel. Gelukkig gingen wij dan ook naar Vietnam, waar de backpackersfeer hoogtij viert en het bier nog geen dubbeltje kost. Maar daarover later meer.