Ik toeter dus ik besta
22 Mei 2014 | Nepal, Nepale
Een van de redenen waarom wij zo graag naar Nepal wouden is de mogelijkheid om te trekken door de himalaya. Na 22 jaar onder zeeniveau te hebben geleefd waren wij wel benieuwd hoe de lucht zou proeven op de top van de wereld. Met een geromantiseerd beeld van grootse natuur trokken wij al jodelend de bergen in. Maar om te voorkomen dat wij in een Panamese situatie terecht zouden komen, leek het ons verstandig om een lokale gids te nemen. Gelukkig was Santoshi (vriendin van Gusta) net drie maand in Nepal geweest en zij kon ons in contact brengen met een erg leuke gids.
Niets was gelukkig minder waar. De gids bleek een goedgemutste, ietwat ADHDerige, Nepalees te zijn en vooral een schat van een vent. Hij en Deepak (zijn baas die wij ook hebben ontmoet) boden ons een maaltijd bij hen thuis aan bij terugkomst!
De gemiddelde Nepalees gaat om 9 uur op bed en voor 6 uur er weer uit. Genadeloos werden ook wij aan dit regime onderworpen. Om 6.00 stond onze gids op de stoep en nadat Derk zich in een Nepalese taxi had weten te vouwen reden we naar de jeep standplaats om samen met zes Nepalezen aan een barre tocht van 8 uur over een niet bepaald goede weg te beginnen. Gelukkig hadden we drie plaatsen voor ons tweeen gereserveerd want de vier nepalezen achter ons zaten hutje mutje op elkaar. Het feit dat één van hen al na een uur begon te kotsen deed gelukkig niks af aan de sfeer. Het concept weghelft moet nog geintroduceerd worden in Nepal. Maar ja hoe ga je anders ook een auto inhalen die een bus inhaalt terwijl twee tegenliggende taxis elkaar aan het inhalen zijn? Waar in Nederland toeteren het ultieme verwijt van slecht rijgedrag is, lijkt het hier tot taal te zijn verheven. Een toet kan dan ook een aantal dingen betekenen. Hieronder een korte introductie in het toetsiaans.
Toet! (ik wil er langs)
TOET TOET (je mag er langs)
TOOOEET (ik ga er nu langs)
tot (bedankt)
TOOOOOOOEEEEET (pas op ik kom de hoek om)
toet toet toet (he schatje)
TOOEEET + lichten (wtf vent je kan nu echt niet inhalen)
tooeeet (zucht)
toet (ik besta)
Na de acht uur durende doodstrip kwamen wij, verrijkt met een nieuwe waardering voor de Nederlandse infrastructuur, aan in Syafrubesi. De volgende dag trokken wij de bergen in. We moesten van de gids een rustig tempo aanhouden tegen de hoogteziekte. Helaas wist deze genadeloze ziekte Gusta al op de eerste dag tot haar slachtoffer te rekenen. De dagen daarna stonden in het teken van bestrijding van deze kwelgeest. Wij gingen dan ook drie dagen lang naar boven en daarna weer een stuk naar beneden om de lichte hoofdpijn te bestrijden. Veel stukken hebben wij dan ook vier keer mogen aanschouwen tijdens onze trip, wat geen straf was. De natuur in Langtang was erg gevarieerd. We begonnen in een jungle met cactussen, wietplanten en apen en eindigden in een Sound of Music landschap vol met yaks en paarden. Overnachten deden wij in simpele lodges met een houten bed en een franse hurk wc. Het eten was simpel en na drie dagen kwam de Dal Bhat (gelukkig niet letterlijk) onze strot al uit. Dal Bhat is het nationale gerecht van Nepal. 22 Miljoen Nepalezen eten twee keer per dag deze rijstschotel met linzencurry. Onze gids heeft het dan ook in de acht dagen dat we met hem hebben opgetrokken zestien keer gegeten.
Op de 5e dag kwamen wij aan in Kenjin (3900m hoog). Dit plaatsje was onze eindbestemming en we waren blij om deze na vijf dagen, ondanks de eerdere problemen met de hoogte, te bereiken. Naast Kenjin lag de Kenjinri, een 4500 meter hoge bergtop waarvanaf het uitzicht fantastisch was. Hierna volgde onze terugtocht.
Op dit moment wisselden wij nog positieve geluiden uit over het feit dat wij nog helemaal geen blaren hadden. Ik (Derk) was meerdere malen gewaarschuwd dat ik toch echt mijn schoenen moest inlopen. Maar na vijf dagen was er nog geen blaar te bekennen. Een overwinning! Maar God straft meteen. Na twee dagen afdalen was ik gereduceerd tot een miserabel hoopje ontroostbaarheid. Afdalen bleek toch een anderer sport te zijn dan klimmen. Blaren op mijn blaren waren mijn straf en ook nu nog kan ik geen schoen aan.
Niet iedereen had de pech om naar beneden te moeten lopen. Onderweg hebben we een stel Indiers ontmoet en een Rus (die a la poetin constant in blote bast rondliep met tien graden) met een veel te jonge vriendin die de tocht per helicopter aflegden. Prijskaartje: 11.000 dollar. Ondanks de meerdere aanpap pogingen werden we helaas niet uitgenodigd mee te vliegen. En dus deden we er 15 uur lopen en 8 uur jeep over om terug te komen in Kathmandu in plaats van een uurtje vliegen. Helaas.
Al die toeristen bovenop zo'n berg moeten natuurlijk wel allemaal te eten hebben, huizen moeten worden gebouwd, en wc papier is ook handig (hoewel ze hier zelf hun linkerhand voor gebruiken :| ). Al deze spullen moeten wel drie kilometer omhoog worden gedragen. Hier worden soms ezels of paarden voor gebruikt maar het is blijkbaar goedkoper om hier mensen voor in te huren. Gedurende onze trekking kwamen wij dan ook constant groepen dragers die tussen de 50 en 80 kilo omhoog dragen op hun rug. Het is voor deze mensen vaak twee dagen lang, tien uur per dag lopen naar de bestemming en dit doen zij op simpele slippers. Dus mocht je jezelf ooit nog in een situatie vinden waar je loopt te vloeken op die boodschappentas van vijftien kilo, neem dan een momentje om te denken aan de dragers in Nepal die dag in dag uit hun ruggen offeren zodat de toeristen op 4 km hoogte een dak boven hun hoofd hebben (en hun kont af kunnen vegen).
Liefs Derk en Gusta
Niets was gelukkig minder waar. De gids bleek een goedgemutste, ietwat ADHDerige, Nepalees te zijn en vooral een schat van een vent. Hij en Deepak (zijn baas die wij ook hebben ontmoet) boden ons een maaltijd bij hen thuis aan bij terugkomst!
De gemiddelde Nepalees gaat om 9 uur op bed en voor 6 uur er weer uit. Genadeloos werden ook wij aan dit regime onderworpen. Om 6.00 stond onze gids op de stoep en nadat Derk zich in een Nepalese taxi had weten te vouwen reden we naar de jeep standplaats om samen met zes Nepalezen aan een barre tocht van 8 uur over een niet bepaald goede weg te beginnen. Gelukkig hadden we drie plaatsen voor ons tweeen gereserveerd want de vier nepalezen achter ons zaten hutje mutje op elkaar. Het feit dat één van hen al na een uur begon te kotsen deed gelukkig niks af aan de sfeer. Het concept weghelft moet nog geintroduceerd worden in Nepal. Maar ja hoe ga je anders ook een auto inhalen die een bus inhaalt terwijl twee tegenliggende taxis elkaar aan het inhalen zijn? Waar in Nederland toeteren het ultieme verwijt van slecht rijgedrag is, lijkt het hier tot taal te zijn verheven. Een toet kan dan ook een aantal dingen betekenen. Hieronder een korte introductie in het toetsiaans.
Toet! (ik wil er langs)
TOET TOET (je mag er langs)
TOOOEET (ik ga er nu langs)
tot (bedankt)
TOOOOOOOEEEEET (pas op ik kom de hoek om)
toet toet toet (he schatje)
TOOEEET + lichten (wtf vent je kan nu echt niet inhalen)
tooeeet (zucht)
toet (ik besta)
Na de acht uur durende doodstrip kwamen wij, verrijkt met een nieuwe waardering voor de Nederlandse infrastructuur, aan in Syafrubesi. De volgende dag trokken wij de bergen in. We moesten van de gids een rustig tempo aanhouden tegen de hoogteziekte. Helaas wist deze genadeloze ziekte Gusta al op de eerste dag tot haar slachtoffer te rekenen. De dagen daarna stonden in het teken van bestrijding van deze kwelgeest. Wij gingen dan ook drie dagen lang naar boven en daarna weer een stuk naar beneden om de lichte hoofdpijn te bestrijden. Veel stukken hebben wij dan ook vier keer mogen aanschouwen tijdens onze trip, wat geen straf was. De natuur in Langtang was erg gevarieerd. We begonnen in een jungle met cactussen, wietplanten en apen en eindigden in een Sound of Music landschap vol met yaks en paarden. Overnachten deden wij in simpele lodges met een houten bed en een franse hurk wc. Het eten was simpel en na drie dagen kwam de Dal Bhat (gelukkig niet letterlijk) onze strot al uit. Dal Bhat is het nationale gerecht van Nepal. 22 Miljoen Nepalezen eten twee keer per dag deze rijstschotel met linzencurry. Onze gids heeft het dan ook in de acht dagen dat we met hem hebben opgetrokken zestien keer gegeten.
Op de 5e dag kwamen wij aan in Kenjin (3900m hoog). Dit plaatsje was onze eindbestemming en we waren blij om deze na vijf dagen, ondanks de eerdere problemen met de hoogte, te bereiken. Naast Kenjin lag de Kenjinri, een 4500 meter hoge bergtop waarvanaf het uitzicht fantastisch was. Hierna volgde onze terugtocht.
Op dit moment wisselden wij nog positieve geluiden uit over het feit dat wij nog helemaal geen blaren hadden. Ik (Derk) was meerdere malen gewaarschuwd dat ik toch echt mijn schoenen moest inlopen. Maar na vijf dagen was er nog geen blaar te bekennen. Een overwinning! Maar God straft meteen. Na twee dagen afdalen was ik gereduceerd tot een miserabel hoopje ontroostbaarheid. Afdalen bleek toch een anderer sport te zijn dan klimmen. Blaren op mijn blaren waren mijn straf en ook nu nog kan ik geen schoen aan.
Niet iedereen had de pech om naar beneden te moeten lopen. Onderweg hebben we een stel Indiers ontmoet en een Rus (die a la poetin constant in blote bast rondliep met tien graden) met een veel te jonge vriendin die de tocht per helicopter aflegden. Prijskaartje: 11.000 dollar. Ondanks de meerdere aanpap pogingen werden we helaas niet uitgenodigd mee te vliegen. En dus deden we er 15 uur lopen en 8 uur jeep over om terug te komen in Kathmandu in plaats van een uurtje vliegen. Helaas.
Al die toeristen bovenop zo'n berg moeten natuurlijk wel allemaal te eten hebben, huizen moeten worden gebouwd, en wc papier is ook handig (hoewel ze hier zelf hun linkerhand voor gebruiken :| ). Al deze spullen moeten wel drie kilometer omhoog worden gedragen. Hier worden soms ezels of paarden voor gebruikt maar het is blijkbaar goedkoper om hier mensen voor in te huren. Gedurende onze trekking kwamen wij dan ook constant groepen dragers die tussen de 50 en 80 kilo omhoog dragen op hun rug. Het is voor deze mensen vaak twee dagen lang, tien uur per dag lopen naar de bestemming en dit doen zij op simpele slippers. Dus mocht je jezelf ooit nog in een situatie vinden waar je loopt te vloeken op die boodschappentas van vijftien kilo, neem dan een momentje om te denken aan de dragers in Nepal die dag in dag uit hun ruggen offeren zodat de toeristen op 4 km hoogte een dak boven hun hoofd hebben (en hun kont af kunnen vegen).
Liefs Derk en Gusta
-
22 Mei 2014 - 16:32
Hanna:
Leuk en grappig geschreven! -
22 Mei 2014 - 20:47
Nettie Kramer:
Wat een leuk verslag om te lezen, herkenbaar dat eindeloze getoeter. Ik had wel met je te doen Derk toen ik de foto van jouw blaren zag. Je kreeg zeker visioenen van skiën met een gebroken pols wat niks was vergeleken bij afdalen met blaren op blaren. Afijn; ik hoop dat het leed het waard was en dat maak ik wel op de beschrijving. Op naar het volgende natuurpark. Eerst maar lekker uitrusten! -
22 Mei 2014 - 20:52
Alie Boer:
Erg leuk om jullie op deze manier te volgen. Succes met het herstel van de blaren. -
22 Mei 2014 - 22:24
Marieke Van Veen:
Wat maken jullie al veel mee. Het contrast met het leven hier is wel heel groot. Derk kan heel beeldend schrijven. Erg leuk en met jullie foto's wordt het beeld wel heel compleet.Ben je weer helemaal hersteld van de hoogteziekte Gusta? En kan je al weer schoenen aan Derk?
Liefs, ook van Yvonne,
Marieke
-
23 Mei 2014 - 08:50
Christa:
Leuk om jullie zo te volgen ,wat een voorrecht om zo'n geweldig avontuur mee te maken .Ik wens jullie nog veel reis plezier toe
-
24 Mei 2014 - 07:33
André & Josien:
Hey Derk en Gusta,
Mooie belevenissen zo te lezen!
Blijf genieten en we kijken uit naar jullie volgende verhaal.
Wel erg jaloers makend hoor :-)
Groetjes! -
26 Mei 2014 - 19:25
Linda Vissering:
Hey Derk en Gusta, WOW..... wat een onderneming zeg. Petje af hoor!!!! Fijn om te weten dat jullie weer "gezond ( met blaren maaruh..... nait soezen hè) weer terug op moeder aarde zijn gekomen. Ben hartstikke nieuwgierig naar jullie volgende avontuur. Weet dat ik veel aan jullie denk en met jullie meeleef. Geniet volop dan doe ik dat door middel van jullie avonturen op het web. Heel veel liefs, Linda Vissering -
04 Juni 2014 - 21:17
Sointu, Libbe & Marja:
Heyyy lieve Guus en Derk, echt heel erg leuk om te lezen wat jullie allemaal mee maken op jullie reis!
Suuuper veel plezier nog en we kijken uit naar jullie volgende avontuur!
Heel veel groetjes,
Libbe, Marja en Sointu xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
