Vietnam

Het eerste wat opvalt in Vietnam is het andere soort backpackers hier. Waar in Nepal elke derde backpacker full hippy ging en op blote voeten rondsjouwde lijkt Vietnam meer de party types aan te trekken. De 'ik ben te oud voor chersonisos en sunny beach types' die hun alchoholische geluk komen beproeven in Vietnam. De meeste toeristen komen uit Engels sprekende landen. Engelsen, Canadezen, Australiers, Nieuw Zeelanders, Schotten en Ieren vormen hier de grootste groepen, niet geheel toevallig hebben deze landen ook een sterke bingecultuur met betrekking tot alcohol. De ontstane sfeer is erg aanstekelijk. Lekker onbezorgd een biertje hier, een biertje daar. Biertjes die overigens op veel plekken voor 5000 dong (17 cent) te halen zijn.

Het eerste wat wij na onze aankomst in Hanoi gingen doen was dan ook een driedaagse party boot'cruise' naar Ha Long Bay. Onze medepagasiers zijn niet geheel verassend Engelsen, Canadezen, Amerikanen, Schotten, Ieren en twee verdwaalde Duitsers. Iedereen gedraagt zich geheel naar verwachting, inclusief de Duitsers die zich storen aan de inefficientie van de organisatie. Onze gids, mister T, is een gezellige man die qua uiterlijk sterk doet denken aan Chang uit The Hangover. De eerste nacht verblijven wij op de party boat en de tweede dag en nacht mochten we doorbrengen op een privestrand (ongeveer net zoals het strand waarvandaan wij deze blog nu schrijven ;) ). Het zijn drie erg leuke dagen en na afloop troffen wij de mensen van deze trip dan ook weer in het fenomeen Hanoi Backpackers Hostel. Een hostel dat gerund wordt door Australiers die tien jaar geleden waarschijnlijk met veel enthousiasme een backpackerhostel zijn gestart en die nu, tien jaar later, eigenlijk net een beetje te oud, onverstoorbaar doorgaan. Dit betekent elke nacht doorhalen alsof je 20 bent. Ze weten in ieder geval nog steeds een leuke sfeer te creeren in het hostel.
Reizen doet men in vietnam over het algemeen tijdens de nacht. Dit betekende een keuze uit twee opties: een slaapbus, goedkoper maar krapper, of een nachttrein, duur en nog steeds krap. De afstanden zijn vrij groot in Vietnam. Na Ha Long Bay wouden we graag naar Hoi An. Dit is ongeveer duizend kilometer en 's nachts reizen lijkt dan wel ideaal. Je valt kort na vertrek in slaap in de comfortabele leren stoelen waar in een handomdraai een bed van kan worden gemaakt, de volgende dag wordt je uitgeslapen wakker in de plaats van bestemming met nog de hele dag voor je. Althans in theorie... De realiteit was echter dat je geen oog dichtdoet omdat je helemaal door elkaar geschud wordt. Er is geen weg in Vietnam waar je niet elke honderd meter de lucht in wordt gelanceerd door een kuil in de weg. De bussen maken constant levensgevaarlijke inhaalmanouvres waarvan wij blij waren dat wij ze niet konden zien. Daar kwam nog bij dat wij halverwege de reis van de ee naar de andere bus werder gecommandeerd door schreeuwerige Vietnamezen. En dan hebben we het nog niet eens gehad over het feit dat twee meter zijn in zo'n bus geen pretje is. Veel mensen die wij tegenkwamen maakten dankbaar gebruik van valium of andere kalmeringsmiddelen om maar een oog dicht te kunnen doen in de bus.

Gelukkig werden onze duffe hoofden in Hoi An verwelkomt door het eerste zwembad van onze reis. Hoi An bleek de helse reis meer dan waard. Het is een prachtig pittoresk stadje die bekent staat om haar meer dan 300 kleermakers. Alle mannen laten hier een pak maken en de vrouwen meten zich een jurk aan. Origineel als wij zijn, hebben wij hier een tas en een portomonee laten maken. Het kiezen van het ontwerp en de stof blijkt lastiger te zijn dan gedacht. Op basis van lapjes van 2 cm moet je bepalen hoe de hele tas eruit komt te zien en daarnaast is er keuze uit 200 van deze lapjes. Maar goed, Gusta is nu wel helemaal verliefd geworden op haar nieuwe leren tas, een liefde die ze niet onder stoelen of banken steekt. Wat betreft de pakken kun je hier kiezen tussen verschillende prijsklassen. De mooiste die wij voorbij zagen komen zijn de joke suits. Pakken voor vijf tientjes die je misschien een paar keer aandoet naar een feest. Zo zagen wij een Engelse jongen trots zijn nieuwe zuurstokroze pak met panteroverhemd showen. Achteraf baalt Derk dat hij geen oranjepak heeft laten maken.

Hoi An was een ideale plek om lekker tot rust te komen. Menig toerist valt hier in de val van lekker in het zwembad liggen, geen klap uitvoeren en extra nachten bijboeken. De sfeer is hier ook weer lekker aanstekelijk. Na met 50 man oranje te hebben aangemoedigd in de wedstrijd Nederland-Australie gingen wij met zijn allen de overwinning vieren in de Why Not? bar. Hier kun je voor vijf eurie (pp) onbeperkt naar de pleurie. Wij hebben ons uiteraard voorbeeldig gedragen en volgens Nederlands gebruik, maar een keer vijf euro betaald en vervolgens samen gedronken. De cultuur uitdragen noemen we dat.

Een populaire manier om door Vietnam te reizen is per motor. Veel, vooral mannelijke, avonturiers kopen aan de ene kant van het land een oude motor (Honda win) en verkopen die aan de andere kant voor een prikkie weer door. Een aantal van deze durfals die wij spraken vertelden ons dat ze het aantal keren dat zij bijna dood zijn gereden niet meer konden tellen. Bussen, zo zeiden ze, geven hier helemaal niks om het leven van een motorrijder. Stoer als wij zijn, wouden wij ook wel graag een bijna dood ervaring. We besloten een motor te huren in Hoi An om vervolgens naar Hue te rijden. Een rit van ongeveer 150km over een bochtige bergpas die ook bekend is van een aflevering van top gear (waarin de mannen zelf ook op brommertjes deze pas over gaan). De wikipedia pagina van deze pas leert ons dat dit een van de dodelijkste wegen in Vietnam is. Derk heeft zijn moeder dan ook maar niet verteld dat hij dit ging doen toen hij haar de dag van te voren sprak.


Afijn, het viel gelukkig allemaal mee. Sinds de aanleg van een nieuwe tunnel is er bijna geen verkeer meer op de pas. Hierdoor konden wij lekker doorrijden en genieten van het prachtige uitzicht. Onderweg mochten we ook aanhaken bij easy riders en hun toeristen. Easy riders zijn motorrijders die fungeren als gids en toeristen achterop nemen. Ideaal als je het zelf niet aandurfd door het verkeer te rijden in Vietnam. Ook laten zij je vaak mooie plekken zien waar je op eigen houtje nooit zou komen, zoals een mooie waterval die deze easy riders ons lieten zien. De motorrit was een van de leukste dingen die we hebben gedaan in Vietnam.

Later meer over vietnam, en dan ook over de cultuur, want die is wel een beetje bijzonder.

Liefs Derk en Gusta