Abu Dhabi

Abu Dhabi

Ja nee leuk man! Echt! Jullie gaan een leuke tijd hebben! De dagen voor de reis hebben we toch een beetje het gevoel geleefd te worden. Ik (derk) maakte het inpakken zodanig stresvol (door een half uur van te voren mijn masterapplicatie nog af te maken), dat ik pas in het vliegtuig realiseerde op reis te gaan. En pas nu dringt tot mij door dat deze reis drie maand zal duren. Best lang eigenlijk. Gusta heeft hier toch minder last van. Die had de tas al een week van te voren klaar en leefde al lange tijd naar de reis toe. Lekker typisch weer dit.

Na een korte nacht landde we om 6.30 in Abu Dhabi, de stad die in de afgelopen veertig jaar uit niets uit de grond is getrokken. Het eerste wat opvalt is dat de straten nagenoeg verlaten zijn. Iedereen bevind zich in de airconditioned hotels, dure auto's of in een van de gigantische malls. Mannen lopen in traditionele witte jurken met tulband en de meeste vrouwen dragen zwarte abayas (alles bedekt in het zwart behalve hun ogen of gezicht). Bij het bestuderen van de kaart dachten wij a. wel dicht in het centrum te zitten en b. dat alles wel beloopbaar zou zijn. We zitten immers maar vier blokken van het centrum. Wat wij ons niet realiseerden was dat deze blokken consulaten zijn en dat een gemiddeld consulaat al gauw een vijftal voetbalvelden aan grond om zich heen heeft. Allemaal geirrigeerd overigens, want er groeit hier helemaal niks. De gemiddelde snelweg bestaat uit tien banen met daartussenin een perfect verzorgd stukje gras met palmbomen en struiken. Wie onderhouden dat? Dat doen de gastarbeiders. Het zou mij niets verbazen als hier voor elke bewoner van Abu Dhabi wel vijf gastarbeiders rondlopen. Al het handwerk wordt door hen gedaan: van de deur openhouden tot het inpakken van de boodschappen. En dus ook het onderhouden van de stad. Buiten. In 40 graden zon. Deze gastarbeiders komen overwegend uit India, Pakistan en de Filipijnen. Voor een klein loon werken zij zich uit de naad om in Abu Dhabi nog grotere en mooiere gebouwen uit de grond te stampen. Toen we aan onze vriendelijke Indiase taxichauffeur vroegen hoe het is om te werken in Abu Dhabi vertelde hij ons dat het niet gemakkelijk is. Hij moet 7 dagen per week 17 a 18 uur werken en heeft nooit een dag vrij. Elke 2 jaar krijgt hij een maand vrij, that's it. Hij was blij dat hij over een maand voorgoed terug ging naar India.

In de Marina mall hebben we de grootste supermarkt gezien uit ons leven. Denk aan de jumbo Euroborg gecombineerd met de Mediamarkt en dan nog gemiddelde Albert Heijn erbij. En wat is een mall zonder een speelpark met achtbaan? Na wat lekkere hapjes te hebben gekocht stapten we in de taxi naar de Sjeik Zahed Mosque. Dit is een gigantische en erg mooie moskee. We mochten naar binnen en kregen een rondleiding maar niet voordat Gusta een abaya had aangetrokken. Ter bescherming van de mannen uiteraard.

Na een heerlijke nacht in wat waarschijnlijk het meest luxe hotel van onze reis zal zijn (zwembad op het dak, gym) stond er op dag 2 een woestijn safari op het programma. Met een enorme jeep werden we bij het hotel opgepikt en reden we met 80 km per uur door de zandduinen. Na een stop bij een veel te toeristische kamelenboerderij en een prachtig uitzichtpunt kwamen we bij een soort bedoeinenkamp aan. Hier spraken we met een Franse Iranier die 6 maanden in Abu Dhabi is voor zijn werk. Hij legde ons de hierarchie uit in dit Land/stad. Bovenaan staan de locals die eigenlijk nauwelijks werken. Alles wat ze nodig hebben krijgen ze van de overheid/Sjeik. Hij vertelde dat hij laastst in de rij stond voor een verblijfsvergunning hij verbaaste zich erg over de lange rij witte gewaden naast hem. Toen hij vroeg wat zij hier kwamen doen werd hij verteld dat deze mannen hier de sleutels op kwamen halen van hun gratis villa. Zo regelt men dat in Abu Dhabi. Na de locals komen de expats die volgens hem in een bubbel leven en een paar jaar goed geld komen verdienen, belastingvrij. Onder aan de ladder staan dan vervolgens de gastarbeiders die nauwelijks iets verdienen en vaak met de nek aangekeken worden. Wie al die nieuwe gebouwen en wegen moeten gaan vullen is ons onduidelijk, zodra de gastarbeiders en expats weg gaan zullen er weinig mensen over zijn en het lijkt ons dan ook dat deze stad op de lange termijn niet rendabel is. Misschien kunnen we over een paar jaar terug om het als verlaten spookstad te bezoeken.

Wat ons opvalt is een bepaalde luiheid die de lokale bevolking uitstraalt. Als werk ook maar enigzins kenmerken vertoont van handenarbeid wordt het meteen uitbesteed aan gastarbeiders. BIjvoorbeeld bij de jeepsafari. De locals vonden het maar al te mooi om met ons door de duinen te racen maar op het moment dat ons eten opgeschept moet worden, komen er weer indiërs aan te pas. Als de aard van een baan vereist dat een lokale bewoner dit doet (zoals bij de douane), dan doen zij dit niet zonder uitgebreid te zuchten.

Het succes van het systeem lijkt te rusten op de vervangbaarheid van de gastarbeiders. Als ze kritiek hebben worden ze waarschijnlijk net zo makkelijk weer teruggestuurd naar het land van herkomst. Voor de bevolking zelf lijkt het me aannemelijk dat ieder die kritiek heeft op de huidige gang van zaken kan worden bestempeld als ondankbaar. Zo zie je het systeem niet zomaar veranderen. Dit alles bij elkaar zorgt er toch voor dat een vervelend gevoel ons bekruipt in Abu Dhabi. Verwende mannetjes in witte jappons die gelukszoekers uit derde wereld landen voor zich laten zwoegen met als enige onderscheid tussen deze twee groepen het bezit van olie en gas. Het onmogelijke lijkt mogelijk in Abu Dhabi: nooit een poot uitsteken maar toch een rijk leven leiden. Je zou kunnen zeggen dat ze het goed voor elkaar hebben die mannen. Maar het lijkt mij wel een erg leeg bestaan. Als de zin van werken weg is en je je beter niet bezig kan houden met staatsinrichting blijft er maar een ding over. Lekker shoppen. In de malls. Oh en het speelpark natuurlijk
Als de olie ooit nog een keer opraakt lijkt het me ruw wakker worden uit deze droom. Het is niet makkelijk werken in zo'n witte jappon.

Liefs Derk en Gusta